Censura sobre unha exposición de fotoxornalismo en Valencia
A censura exercida pola Deputación de Valencia sobre a exposición de fotoxornalismo Fragments 2009 supuxo unha labazada inconcibible nunha sociedade democrática como a valenciana no ano 2010.
Este golpe prodúcese máis de tres décadas despois da desaparición do réxime de oprobio que precisamente tiña na censura e o silenciamento da liberdade de expresión un dos seus baluartes.
E serviu para recordarnos a todos que a liberdade non pode ser concedida, ten que ser conquistada.
Precisamente neste ano que a Unión de Xornalistas cumpre o seu 30 aniversario, arbitrariedades como a cal acabamos de sufrir xustifican mellor que nada a nosa razón de existir e a nosa propia historia. Durante estas últimas décadas chegamos a dar por feito que a liberdade de expresión é un dereito inalienable na nosa sociedade. Pois ben, os gobernantes do PP na Deputación de Valencia devolvéronnos á crua realidade: hai que loitar cada día pola liberdade de expresión, porque sempre existen inimigos dispostos a furtárnola dobrados en calquera esquina, en ocasións mesmo nas institucións democraticamente escollidas que están obrigadas, máis que ninguén, a velar pola súa salvagarda. Non obstante, como acabamos de comprobar, hai os quen non entenderon e posiblemente nunca entenderán este principio básico. Hai os quen amparados no respaldo duns votos obtidos para xestionar á cabeza de gando público confúndeno cun mandato para facer da seua o que máis os convén.
Desgraciadamente, na Comunitat Valenciana esta actuación autoritaria e desprezativa cara aos medios de comunicación non é un caso illado. O noso sistema de liberdades -neste caso de información- sofre unha degradación preocupante ás mans duns gobernantes que non dubidan a desprezar os xornalistas, presionar coas axudas públicas ou ignorar as súas obrigas negándose a responder ás preguntas. E que levou a ter unha televisión pública que se converteu nun exemplo basto de manipulación que saca as cores a calquera profesional digno de tal cualificativo. Pero os xornalistas e os medios non somos os amos da liberdade de información. Só somos os testamenteiros, os depositarios dun dereito que pertence ao conxunto da sociedade. Somos só aqueles nos cales os cidadáns confían para contar, analizar e fiscalizar o que os gobernantes fan por mandato das urnas.
Por iso, un ataque como o sufrido agora dende a Deputación de Valencia non o é contra uns profesionais da información. Éo contra o conxunto da sociedade. E por iso é un problema que afecta a todos, non só a xornalistas ou medios de comunicación. Por iso, combater esta degradación da vida civil valenciana está en mans de todos.
Dicía o humorista Jaume Perich que "grazas á liberdade de expresión hoxe xa é posible dicir que un gobernante é un inútil sen que nos pase nada. Ao gobernante tampouco". Pois ben, esta é unha tarefa pendente. O presidente da Deputación, Alfonso Rus, chegou a aludir á súa "liberdade de opinión" para intentar xustificar a censura de Fragments. Romà de la Calle recordaba despois da súa dimisión que esta liberdade de opinión non sería posible se antes non existira a liberdade de expresión. E en palabras de George Orwell "a liberdade de expresión é dicir o que a xente non quere escoitar".
Polo visto, dende algunhas institucións hai moitas cousas que non se queren escoitar ou, neste caso, ver. Por iso aínda temos, e sempre teremos, por ante unha inxente tarefa: defender día a día esta liberdade de expresión. Mesmo a custa de crearnos inimigos e sufrir difamacións para quen se permiten o luxo de intentar dar leccións cando o seu comportamento, político e social, é, sinxelamente execrable. Non podemos esquecer, como afirmaba José Martí, que "a liberdade custa cara e é necesario comprala polo seu prezo ou resignarse a vivir sen ela". E nós non nos resignamos.
Valencia, 11 de marzo de 2010
UNIÓ DE PERIODISTES VALENCIANS
E serviu para recordarnos a todos que a liberdade non pode ser concedida, ten que ser conquistada.
Precisamente neste ano que a Unión de Xornalistas cumpre o seu 30 aniversario, arbitrariedades como a cal acabamos de sufrir xustifican mellor que nada a nosa razón de existir e a nosa propia historia. Durante estas últimas décadas chegamos a dar por feito que a liberdade de expresión é un dereito inalienable na nosa sociedade. Pois ben, os gobernantes do PP na Deputación de Valencia devolvéronnos á crua realidade: hai que loitar cada día pola liberdade de expresión, porque sempre existen inimigos dispostos a furtárnola dobrados en calquera esquina, en ocasións mesmo nas institucións democraticamente escollidas que están obrigadas, máis que ninguén, a velar pola súa salvagarda. Non obstante, como acabamos de comprobar, hai os quen non entenderon e posiblemente nunca entenderán este principio básico. Hai os quen amparados no respaldo duns votos obtidos para xestionar á cabeza de gando público confúndeno cun mandato para facer da seua o que máis os convén.
Desgraciadamente, na Comunitat Valenciana esta actuación autoritaria e desprezativa cara aos medios de comunicación non é un caso illado. O noso sistema de liberdades -neste caso de información- sofre unha degradación preocupante ás mans duns gobernantes que non dubidan a desprezar os xornalistas, presionar coas axudas públicas ou ignorar as súas obrigas negándose a responder ás preguntas. E que levou a ter unha televisión pública que se converteu nun exemplo basto de manipulación que saca as cores a calquera profesional digno de tal cualificativo. Pero os xornalistas e os medios non somos os amos da liberdade de información. Só somos os testamenteiros, os depositarios dun dereito que pertence ao conxunto da sociedade. Somos só aqueles nos cales os cidadáns confían para contar, analizar e fiscalizar o que os gobernantes fan por mandato das urnas.
Por iso, un ataque como o sufrido agora dende a Deputación de Valencia non o é contra uns profesionais da información. Éo contra o conxunto da sociedade. E por iso é un problema que afecta a todos, non só a xornalistas ou medios de comunicación. Por iso, combater esta degradación da vida civil valenciana está en mans de todos.
Dicía o humorista Jaume Perich que "grazas á liberdade de expresión hoxe xa é posible dicir que un gobernante é un inútil sen que nos pase nada. Ao gobernante tampouco". Pois ben, esta é unha tarefa pendente. O presidente da Deputación, Alfonso Rus, chegou a aludir á súa "liberdade de opinión" para intentar xustificar a censura de Fragments. Romà de la Calle recordaba despois da súa dimisión que esta liberdade de opinión non sería posible se antes non existira a liberdade de expresión. E en palabras de George Orwell "a liberdade de expresión é dicir o que a xente non quere escoitar".
Polo visto, dende algunhas institucións hai moitas cousas que non se queren escoitar ou, neste caso, ver. Por iso aínda temos, e sempre teremos, por ante unha inxente tarefa: defender día a día esta liberdade de expresión. Mesmo a custa de crearnos inimigos e sufrir difamacións para quen se permiten o luxo de intentar dar leccións cando o seu comportamento, político e social, é, sinxelamente execrable. Non podemos esquecer, como afirmaba José Martí, que "a liberdade custa cara e é necesario comprala polo seu prezo ou resignarse a vivir sen ela". E nós non nos resignamos.
Valencia, 11 de marzo de 2010
UNIÓ DE PERIODISTES VALENCIANS